पाठ फिरवून पुन्हा....

करतो-करतो म्हणून कधी पाठ फिरवायची नसते,
पाठ फिरवून पुन्हा वाट बघायची नसते

प्रत्येकाला वेळ नेहमी साथ देत नसते,
वेळ आल्याशिवाय कधी कुणाची 'बात' बनत नसते
वेळ आली की मात्र, मागे फिरायचे नसते
पाठ फिरवून पुन्हा....

दोन्ही दगडावर पाय ठेऊन चालता येत नसते,
चालताना तोल गेला तरी कळत नसते
स्वत:च्याच नावाने मग, बोंब ठोकायची नसते
पाठ फिरवून पुन्हा....

वाट्याला आलेले कधी सोडायचे नसते
नशीबात नसलेले कधी मागायचे नसते
आपल्याच दु:खाचे, कीर्तन करायचे नसते
पाठ फिरवून पुन्हा....

झालेल्या चूकांतून शिकायचे असते
दुसर्‍याला चुकताना सावरायचे असते
चूक करुन हात वर करायचे नसते,
पाठ फिरवून पुन्हा....

कधीतरी पुन्हा मला भेटशील का?

भुकेल्या दुपारी विचार थांबलेले,
उदास मन झाले तुझ्या आठवणीने
कधीतरी पुन्हा मला भेटशील का?

आसक्ति भावनांची मनात दाटलेली,
फुले तीच आज पथावर सांडलेली
फुलांना विचारून पाहशील का,
कधीतरी पुन्हा मला......

वात हा वेडा घोंघावू लागला,
कधी माझ्या भावनांशी स्पर्धा करु लागला
भावनांशी सरस तो होईल का,
कधीतरी पुन्हा मला......

पहुडलो पिंपळाच्या छायेखाली,
होती आस-रहावं मायेखाली
तुझ्या मायेचा भास इथे होईल का?
कधीतरी पुन्हा मला......

विचारपूस करते नदी जवळील,
एकटा तू आज का, मला सांगशील?
आहे मी निरुत्तरी, उत्तर तू देशील का,
कधीतरी पुन्हा मला......

खिशातील चित्र तुझे काढतो हळूच,
आस मनी फक्त तुला पहाण्याची जणूच
'आस' ही 'भास' नाही, म्हणशील का,
कधीतरी पुन्हा मला......

ढळू लागली दुपार, सांज होऊ लागली,
किरणे ही अपार लोप पावू लागली
किरणांसारखी उद्या पुन्हा येशील का,
कधीतरी पुन्हा मला......

नको जाऊ सोडून मजला, ती म्हणाली आज...

अंतरीच्या हृदयाने साद घातली आज,
नको जाऊ सोडून मजला, ती म्हणाली आज...       ||धृ||

मन हे झाले लुळेपांगळे,
तुझ्या नुसत्याच नकाराने
त्याला नवे पंख उडाया, देशील का रे सांग              ||१||


नको कुणाची साथ मजला,
कितीही असेल अर्थ तिजला
या प्रेमाची शपथ सांगते, सोडू नको ही साथ           ||२||


दाखविले मज जग हे जे तू,
कशी जगू त्या-विना बोल तू?
तुझाच होता-तुझाच आहे, आजही मजला ध्यास   ||३||


नव्हतेच यायचे मजकडे जर,
का लाविला लळा हा सुंदर
त्याच-त्या आठवणीने होते, आजही मी बेभान     ||४||


कुणाकडे पाहून जगावे,
स्वत:ला फक्त स्वत:च उरावे
कुणाच्याही शब्दाने न होतो, तुझाच तो आभास    ||५||


कधी जडली सवय कळेना,
कर्णास माझ्या, तुझ्या रवाची
केविलवाणी आज काढते, त्याच रवाचा माग        ||६||


सरता सरेना सांज आज ही,
उगाच राहते मनी आस ही
कधी कोणत्या सांजेला तू, देशील मजला हाक      ||७||